Jestem Paryżanką :)

Jakiś czas temu, ale całkiem niedawno, przewinęły się przez niektóre blogi informacje o książce „Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś”.
Przejechałam po nich wzrokiem, z lekkim niesmakiem zatrzymując się na okładce … Jakaś taka bez stylu. I znowu będą nam wmawiać, że chcemy być kimś innym, stwierdziłam. Każą nam kupić białą koszulę i trencz. ZNOWU! Ile razy można?
Niby wiem, że nie ocenia się książki po okładce. Ale dlaczego polski wydawca obdarował nas tym wariantem?
I zlekceważyłam książeczkę.

Ale … dotarła do mnie prawidłowa wersja okładki wraz z pozytywną opinią Osoby, Z Którą Się Liczę!
Zaczęłam nieśmiało przeglądać kolejne kartki…

„Paryżanki nie są szczupłe z natury, nie zawsze są łatwe we współżyciu i nie są doskonałymi matkami” – O, to o Tobie! stwierdził mój mąż rzucając okiem na tekst w książce.
Jak to O MNIE? Jestem przecież DOSKONAŁOŚCIĄ chodzącą po ziemi!

A jednak!

„Jednym ze znaków szczególnych paryżanki jest jej fryzura. Nigdy nie jest do końca wymuskana, bo paryżanka nie lubi modelować włosów. W zależności od wieku ma na głowie mniejszy lub większy nieład. Ale nie dajmy się na to nabrać, to dokładnie przemyślany bałagan.”
Przecież to moje motto życiowe! Przecież nie znoszę być ufryzowana!

No dobra, skoro nie jestem doskonała, może chociaż jestem Paryżanką. Pocieszyłam się tym i z pozytywnym nastawieniem zabrałam się do czytania

„Paryżanka je‍ pizzę quattroformaggi, a chwilę‍ potem wrzuca do kawy słodzik. W nocy pije wódkę, a rano zieloną herbatę. Nie‍ wierzy w Boga, ale‍ modli się o szczęśliwy finał, gdy wpadnie w tarapaty. Potrafi przenosić góry, ale wciąż potrzebuje słów, które dodałyby jej pewności siebie.”
To jakby ja … i pewnie wiele z nas. To po prostu kobiece cechy, z którymi – jak widać – nie powinnyśmy walczyć!

„Paryżanka‍ dba o siebie, ale nie stara się zatuszować swoich drobnych defektów, wręcz przeciwnie, nawet je lubi (szpara między zębami, zęby zachodzące na siebie, wyraźnie zarysowane brwi, wyrazisty nos): są oznaką siły charakteru i dają właścicielce poczucie, że jest piękna mimo swojej niedoskonałości.”
Powiedzieć, że mamy się akceptować – to mało. Powinnyśmy się uwielbiać

„Patrz na otaczający cię świat tak, jakbyś patrzyła na zachód słońca nad morzem. Nawet wtedy, gdy czekasz na metro w godzinach szczytu. Lub kiedy wybierasz pizzę w supermarkecie.”
Ach, otoczmy się aurą tajemniczości! Będę ćwiczyć to spojrzenie, zwłaszcza w kolejce do kasy w Biedronce …

„Tylko delektować się tymi skradzionymi chwilami szczęścia. Pozwalają ci się odnaleźć, należą wyłącznie do ciebie, sama odpowiadasz za to, co się z tobą dzieje. (…) Nuda to twój tajemniczy ogród. Samotność to luksus.”

Właściwie mogłabym podzielić się tu z Wami prawie całą książką w formie kolejnych cytatów, bo tak wiele zdań w niej napisanych, to moje spostrzeżenia, przemyślenia ….

Nie chodzi o to CO Paryżanka ma w szafie ( choć o tym też przeczytamy). Chodzi o jej osobowość, podejście do życia. Paryżanka jest niezależna. Nawet, gdy utrzymuje ją mężczyzna, to dlatego, że ONA mu na to pozwala i powinien tym bardziej ją wielbić! Paryżanka NIE JEST matką-polką(ależ odkrywcze!). Nie opiekuje się całym światem, to świat powinien opiekowac się nią!
Podsumowałabym to w trzech Non…
Nonszalancja, Nonkonformizm i Non rien de rien (non, je ne regrette rien  – czyli: nie żałuję niczego, jak śpiewała Edith Piaf)

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Bądź Paryżanką, gdziekolwiek jesteś” Anne Berest, Audrey Diwan, Carolina de Maigret, Sophie Mas.
Zdjęcia i aranżacja – Waldek
Asystentka – Ania P.